Czucia, które daje ucho cz. 2

Schemat tonów można przedstawić w postaci linii spiralnej, podobnej do korkociągu; jeden jej koniec odpowiada najniższemu tonowi basowemu, drugi najwyższemu dyszkantowi. Pozostałe tony byłyby ułożone w pewnym porządku muzycznym pomiędzy dwoma końcowymi. W każdym zwoju spirali znajdowałyby się wszystkie tony, które można odróżnić w obrębie jednej oktawy. Linia tonów musi być spiralną, to znaczy musi w swym biegu naprzód zbliżać się do punktu, z którego wyszła, ponieważ tony, stanowiące granicę oktawy, są do siebie znacznie więcej podobne niż jakiekolwiek inne tony; podobnie i barwy, ograniczające widmo, czerwona i fioletowa, są do siebie znacznie więcej podobne, niż jakiekolwiek dwie inne barwy w widmie.

piasek warszawa

Na linii korkociągowej te tony graniczne leżą jeden bezpośrednio pod drugim. Z mniej więcej 11,000 dźwięków, które możemy rozróżnić, w muzyce znajduje zastosowanie zaledwie około 90. Schemat szmerów byłby linią prostą i znacznie krótszą, gdyż nie możemy rozróżnić tylu oddzielnych szmerów, ile rozróżniamy tonów, i pomiędzy szmerami nie istnieją te powtarzające się podobieństwa, które należałoby przedstawić za pomocą powracających zwojów spirali.

piasek warszawa