Uwaga i uczucie cz. 3

Pogląd, że uwagę zwracamy na dany przedmiot po uprzednim zainteresowaniu się nim, jest tak szeroko rozpowszechniony i wydaje się tak naturalnym, iż czytelnikowi może być trudno stanąć na właściwym stanowisku i uznać uwagę i uczucie za dwie strony tego samego przeżycia psychicznego. Przekonajmy się tedy, co ma do powiedzenia introspekcja o tym podobieństwie uwagi i uczucia. Jeżeli się okaże, że mają one pewne wspólne cechy zasadnicze, to łatwiej będzie nabrać przeświadczenia, że zawsze razem zjawiają się w świadomości.

(1) Widzieliśmy, że uczucie rozciąga się na całą świadomość, czym różni się od czuć, które mogą występować w świadomości jednocześnie. Uwaga, podobnie jak uczucie, jest stanem całej świadomości. Wszystkie obecne w świadomości wyobrażenia podlegającej wpływowi — „poziom” (patrz wyżej) wyobrażeń, objętych uwagą, podnosi się, nieobjętych — obniża.

(2) Gdy zwracamy uwagę na jakieś czucie, staje się ono jaśniejszym, trwalszym i t. p. Nie możemy natomiast objąć uwagą uczucia. Gdy staramy się to uczynić, płoszymy je; przyjemność (lub nieprzyjemność) znika, a my stajemy wobec jakiegoś natrętnego czucia, czy wyobrażenia, którego nie zamierzaliśmy bynajmniej obserwować. Przyczyna tego jest zrozumiała: uwaga i uczucie, nie są sprawami niezależnymi od siebie, lecz stronami tego samego przeżycia; dlatego też nie możemy objąć uwagą uczucia, tak jak nie możemy oglądać współcześnie przeciwnych stron tej samej monety. Zauważmy, że jest to już czwarta różnica pomiędzy czuciem i uczuciem.

To Cię zaciekawi:

– kurs prawa jazdy Lublin
– OSK Lublin